Poliwęglan komorowy

Co to za tworzywo sztuczne?

Tworzywo sztuczne - opis

Jest to tworzywo sztuczne zaprojektowane specjalnie do budowy zadaszeń tarasów, wiat, garaży, ścianek działowych, szklarni itp. Jego duża wytrzymałość, połączona z lekkością sprawia, że jest tak popularny. Struktura płyty poliwęglanowej przypomina plaster miodu. W środku biegną puste komory, które powodują usztywnienie oraz poprawiają właściwości izolacyjne (powietrze jest dobrym izolatorem).

Występuje w wersji bezbarwnej, która najlepiej przepuszcza światło oraz m. in. w kolorze opalowym i dymionym brązie. Te ostatnie odmiany możemy zastosować tam gdzie występuje duże nasłonecznienie (wschodnia i zachodnia część budynku).

Właściwości

materiał trwały i elastyczny
konieczność oklejania brzegów tworzywa taśmą w celu odpowiedniego zabezpieczenia materiału przed zanieczyszczeniami;
w wyniku nieodpowiedniego zabezpieczenia materiału może dojść do jego zanieczyszczenia i zagrzybienia, a w efekcie doprowadzić do wymiany płyty;
cena przystępna, niższa od poliwęglanu litego;
wykorzystywany do budowy świetlików, zadaszeń oraz jako ścianki, wypełnienia izolacyjne.
dużą sztywność
wysoką przepuszczalność światła,
niezwykłą trwałość do 10 lat!

Podstawowe informacje

Tworzywo sztuczne posiadające doskonałe parametry izolacyjne, a także odporność na uszkodzenia mechaniczne.

10 x lżejszy niż szkło

Kolory

Bezbarwne, grafitowe, brązowe.

Wielkość

Płyty dostępne w formatach do 2,1 m x 13 m.

Zastosowanie

Zadaszenia, przeszklenia, szklarnie, ogrody zimowe, świetliki, przegrody działowe i wiele innych.

Zastosowanie

poliwęglanu

Jakimi parametrami wyróżnia się poliwęglan komorowy?

Tworzywo powstaje na bazie żywic poliwęglanowych. Materiał cechuje się bardzo dobrymi właściwościami mechanicznymi oraz fizycznymi. Płyty z poliwęglanu komorowego, nazywanego również poliwęglanem kanalikowym, są stosunkowo lekkie, a ich gęstość wynosi 1,2 g/cm³. Kolejnymi ważnymi cechami jest wytrzymałość na rozciąganie (﹥70 MPa), dobry współczynnik przenikania światła (1,58), niewrażliwość na skrajne temperatury (zakres pracy wynosi od -40 do 120ºC) i absorpcja wody (23ºC – 0,36%).

Poliwęglan komorowy jest więc sprawdzonym, odpornym materiałem. Dzięki swoim właściwościom powoli wypiera zwykłe szkło, wciąż powszechnie stosowane w budownictwie. W przeciwieństwie do szkła, poliwęglan kanalikowy nie poddaje się tak łatwo uszkodzeniom mechanicznym – wytrzyma nawet uderzenia kamieniem. Z tego względu bardzo często wykorzystuje się go w budynkach narażonych na akty wandalizmu lub przypadkowe zniszczenia (np. w halach produkcyjnych i magazynach). Na dodatek płyty z tego materiału łatwo utrzymać w czystości. Brak chropowatej powierzchni sprawia, że zanieczyszczenia nie utrzymują się na ich powierzchni, a konserwacja wymaga jedynie namoczonej wodą ścierki.

Obróbka poliwęglanu komorowego

Poliwęglan tego rodzaju może być poddawany cięciu, piłowaniu czy nawiercaniu – za pomocą przystosowanych do tego narzędzi takich jak na przykład piła tarczowa, ręczna czy taśmowa. Ważne jest, aby po przycięciu płyty z poliwęglanu komorowego, odpowiednio dokładnie zabezpieczyć go przed wnikaniem zanieczyszczeń – bowiem kurz czy inne zanieczyszczenia, mogą spowodować pogorszenie jego przejrzystości, przez co nie będzie wyglądał estetycznie. Do zabezpieczania krawędzi cięcia stosuje się taśmę – odpowiednio przy dolnej krawędzi – paroprzepuszczalną, przy górnej krawędzi- pełną.

Aby zamocować płyty do konstrukcji dachu czy innej budowli, konieczne będzie jej przewiercenie – w tym celu musimy wykonać otwory w płycie. Obowiązuje zasada, ze otwory te powinny być nieco większe niż łączący element – co chroni płytę przed pękaniem czy uszkodzeniem w wyniku zbyt dużego nacisku ze strony wkrętów itp. Początkowo więc wiercimy otwór mniejszy, i powiększamy go w razie potrzeby w czasie pracy. Wiercenie wykonujemy typowym wiertłem krętym – do metalu.

Montaż konstrukcji z poliwęglanu komorowego

Konstrukcje z płyt komorowych mogą być stosowane jako pokrycie dachowe, zaleca się jednak wykonywanie dachów płaskich lub pochylonych minimalnie o 5 stopni. Nieodpowiednie zgięcie może powodować duże natężenie, a co za tym idzie uszkodzenia płyty lub pękanie wierzchniej warstwy, która ma za zadanie zabezpieczać przed promieniowaniem uV.

Płyty są mocowane w profilach. Stosując takie mocowanie, należy stabilnie umieścić płytę w profilu, oraz zabezpieczyć ją przed ewentualnym wysuwaniem się. Ważne jest również, aby płyta była solidnie zamocowane, gdyż obciążenie śniegu lub opady mogą powodować uszkodzenie niestabilnych konstrukcji dachowych.

Płyty w profilu muszą być zamocowane tak, aby przewidzieć wydłużenie się płyty na skutek rozszerzalności cieplnej, jaką posiada poliwęglan komorowy.

Nie jest zalecane także mocowanie płyt z otwartymi bokami – łatwo bowiem dostaje się tam wilgoć, zanieczyszczenia, kurz co wpływa na pogorszenie jakości, bezpieczeństwa i estetyki dachu.

Akcesoria montażowe

Mamy już omówiony wybór płyt. Pora na kolejny ważny temat – zabezpieczenie krawędzi płyt. Aby nic nie dostawało się do wewnątrz komór musimy je odpowiednio zabezpieczyć.

Do tego celu służą taśmy zabezpieczające. Wyróżniamy dwa typy takich taśm: paroizolacyjną (inaczej zwaną pełną) oraz paroprzepuszczalną. Tę pierwszą (w kolorze białym) zaklejamy krawędź płyty położoną wyżej, czyli tam gdzie zaczyna się spadek naszego daszku. To tam potencjalnie woda ma się najłatwiej dostać.

Druga, paroprzepuszczalna potrzebna jest na dole. W razie gdyby nastąpiło jakieś skraplanie pary wodnej to przez nią możliwe będzie odparowanie. Taśmy występują w kilku szerokościach, które dobieramy do grubości płyty poliwęglanowej. Taśmy o szerokości 25 mm będą odpowiednie dla płyt o grubościach 4, 6 oraz 8 mm. Taśma 35 mm przydatna będzie do płyt 10 i 16 mm. Natomiast najszersza 50 mm do najgrubszych płyt 20 i 25 mm.

Po przyklejeniu na obu krańcach odpowiedniej taśmy można przystąpić do zamocowania profili zamykających typu F. Profil ten jest niezbędny przynajmniej w górnej krawędzi daszku. Należy go przytwierdzić do ściany lub konstrukcji a następnie w szczelinę wsunąć płyty zabezpieczone odpowiednią taśmą (pamiętając także o odklejeniu kilku cm folii zabezpieczającej).

W dolnej części możemy zastosować profil tego samego typu lub profil zamykający z poliwęglanu typu U.Profilem typu F można również zakończyć boki dachu. Jednak komory z boku nie są odkryte więc pełni on tylko rolę estetyczną. Obydwa typy profili są w różnych grubościach odpowiadających grubościom płyt poliwęglanowych. Różne są też długości. Profil typu F ma maksymalną długość 6 metrów. Można go przyciąć do wymaganego wymiaru. W ten sposób może biec nawet przez całą długość daszku w jednym odcinku (jeśli nie jest większa niż 6m). Profil typu U sprzedawany jest na sztuki w odcinkach 2,1 m (jest to szerokość płyty poliwęglanowej). Każda płyta na naszym daszku będzie zakończona oddzielnym profilem.

Łączenie płyt poliwęglanowych

Tak jak wspomniano wcześniej płyty produkowane są w wymiarach 210 na 600 cm oraz 210 na 700 cm. Takie wymiary są niewygodne oraz drogie w transporcie. Rzadko potrzebujemy takich wielkości. Na szczęście płyty możemy łączyć za pomocą specjalnych aluminiowych profili. Służy do tego profil górny aluminiowy 60×9 wraz z uszczelką S229.

Na zdjęciu widzimy dwie płyty oraz profil górny z gumową uszczelką. Po przykręceniu od góry całość będzie stanowić szczelne połączenie chroniące przed przenikaniem wody. Ważne aby pamiętać o pozostawieniu odstępu pomiędzy płytami. Poliwęglan jest materiałem, który pod wpływem zmian temperatury mocno „pracuje”. Jeśli nie pozostawimy pustej przestrzeni może to powodować charakterystyczne trzaski. Na dole, pod płytami widoczna jest uszczelka dolna S228. Można ją opcjonalnie przymocować do krokwi lub profilu. Ma za zadanie dodatkowo uszczelnić oraz wyciszyć odgłosy „pracującego” poliwęglanu. Zamawiając profile łączeniowe musimy pamiętać aby uszczelkę S229 zamówić dwa razy dłuższą niż profil. Wynika to oczywiście z tego, że uszczelkę wciskamy z obydwu stron profilu górnego.

Poliwęglan Warszawa Komorowy Lity